Nëse Erion Veliaj do të kërkonte me ngulm një çmim kombëtar apo ndërkombëtar, me siguri do e merrte. Qytetarët e tij prej pesë ditësh rresht i ka lënë pa ujë. Në më shumë se gjysmën e Tiranës mungon uji i pijshëm dhe zhuli qarkullon nëpër qytet, si një murtajë në kufijtë e epidemisë.

Spitalet janë të mbushura plot si nga mungesa e higjenës ashtu edhe për ujin e ndotur në kohën e pakët kur çezma e sjell. Fëmijët dhe të moshuarit mbeten më të rriskuar dhe shumë prej tyre dergjen nëpër urgjencë, shtretërit e spitaleve apo qendrat shëndetësore. Janë mbi 300 raste në ditë që trajtohen nga urgjenca e pediatrisë dhe infektivit në QSUT. Mjekët konfirmojnë se shkak i fluksit të pacientëve mbetet mungesa e ujit, çka ka sjellë që produktet të kontaminohen, por edhe të ndotjes së drejtëpërdrejtë prej tij në kohën kur vjen.

Një gjëagjëzë po qarkullon nëpër Tiranë: “Çfarë është një gjë që e paguan shtrenjt, por nuk e ke?.., uji do ishte përgjigjia e saktë. Nuk shqitet nga kujtesa ai moment kur Erion Veliaj në mbledhjen e këshillit bashkiak në mesin e vitit 2017 mbante një bidon të vogël në duar dhe çirrej duke hedhur sytë nga dhjetëra kamera: “Ja kaq do rritet çmimi, sa ky bidon ujë”.

Banorët e Tiranës sot rendin me fatura të rritura të tarifës së ujit të pijshëm nëpër duar, pavarësisht se këtë produkt jetësor nuk kanë. Mungon një hetim i brendshëm apo analizë e thelluar se cili është shkaku që sot kryeqyteti është tharë i gjithi. Asnjë masë qoftë edhe me pezullim nga puna për drejtuesit e Ujësjellës Kanalizimeve Tiranë, po luhet me durimin dhe ai nuk paska fund për banorët e kryeqytetit, që nuk bzajnë, nuk mblidhen para bashkisë për të protestuar, por ankohen me veten dhe rendin nëpër dyqane me buidonë të mëdhenj në duar.

Në bashkinë e kryeqytetit halli më i madh nuk mbetet furnizimi i qytetarëve, por në çfarë kronike duhet të shfaqet i madhërishmi kryebashkiak. Luguni punonjësish me urdhrin e tij po qëmtojnë çdo media që tenton të ngrejë problemin e mungesës së ujit të pijshëm. Bovilla, ujësjellësi më i madh që furnizon gati 60 % të Tiranës është jashtë funksionit, thuhet se ka një defekt, por ai problem teknik mund të ishte shmangur prej kohësh nëse do ishte ndërhyrë, po me aq zell sa shfaqet publikisht në media për pjesën e propagandës.
Ky fenomen ka edhe anët “pozitive”, ku po lulëzon biznesi i autobotëve private që shesin ujë. Për ta, sa më shumë të zgjasë aq më të mëdha janë fitimet, duke ia ditur për nder këtij kryetari bashkie, i cili në vitin 2019 krenohet se ka ndryshuar Tiranën, deri në atë pikë sa ta thajë për ujë. Mijëra qytetarë sot zgjsin shkallët me bidona në duar, djersijnë nga halli dhe pasha, depozitat majë pallateve kanë të vendosin cipën e ndryshkut, ndërsa pompat kanë stopuar.

Vërtetë në çezma uji nuk mungon, por energji elektrike ka për të parë në televizor kryeministrin e Tiranës, Erion Veliaj. Ne jemi gamile! Kafshë e butë që ulet në gjunjë për ti hipur padroni, që në këtë rast është Lali Eri.