Nga Ilir Nikolla

Urgjenca e Edi Ramës për të stivosur të gjitha anti-ligjet që i duhen oborrit të tij privat meriton një vëmendje të posaçme. Ajo rrëfen për pasigurinë që mbretëron tek kryeministri. Tashmë, me kapjen formale të institucionit të akuzës, Edi Rama ka mundësi të shohë edhe me detaje se sa vaj i ka mbetur kandilit të pushtetit të tij.

Konfirmimi edhe me përgjime kombëtare dhe ndërkombëtare i skemës mbi të cilin mbahet pushteti i sotëm: “vjedhje votash prej krimit, në këmbim të mbrojtjes shtetërore” e ka thërrmuar edhe propagandën edviniste në Perëndim, se fjalët për vjedhje votash janë llafe të opozitës së pafuqishme.

Me një turn elektoral pranë dhe me rrezikun permanent të prishjes së stabilitetit relativ në vend, tashmë ndërkombëtarët s’e kanë më luksin për gjuhë neutrale dhe janë të detyruar të rreshtohen. Duke e ditur këtë perspektivë, Edi Rama po tenton taktikën e vjetër të tokës së djegur, para se t’i çelë rrugën (i detyruar), një zgjidhjeje politike. Në fakt “toka e djegur” është një term i pamjaftueshëm për të rrëfyer poshtërsitë e fundit që po kryen kjo mazhorancë. Rama po shlyen disa prej borxheve që i ka botës okulte dhe njëkohësisht po rrënon çfarëdolloj perspektive ekonomike për të ardhmen e afërt.

Me ligjin për shembjen e Teatrit dhe me monopolizimin e kazinove, kryeministri mban premtimet për “fushat e malet”, por njëkohësisht fut në gjak pushtetin që do dalë nga një zgjidhje e re politike me ish-myshterinjtë e kryeministrit.

Është një “tokë e djegur plus”, një goditje e ndyrë pushtetore që s’meriton të mos denoncohet për hir të një zgjidhjeje të re politike. Më mirë herët se vonë, duhet sqaruar se urgjencat e fundit të Edi Ramës në parlament janë një transferim i borxheve okulte të tij tek ekonomia në krizë që do i lërë peshqesh zgjidhjes së re politike.